Trip naar Kiruna!

11 maart 2021 - Kiruna, Zweden

Ongeveer twee weken geleden heb ik een reisje gemaakt met als doel het noorderlicht te kunnen spotten, op donderdag 11 maart reisde ik samen met Tindra naar Kiruna. Omdat dit een van de dingen was die ik absoluut wilde doen dit jaar leek het me leuk om hier wat meer over te vertellen en op elke dag van het avontuur in te gaan. 

Donderdag 11 maart: Om 06:00 ging de wekker, we aten snel een ontbijtje en om 07:00 werden we naar Stockholm toegebracht door Tindra’s vader. Om kwart over negen kwamen we aan bij Arlanda Airport en om half tien checkte we in. Het was zo rustig op de luchthaven dat het er wel uitgestorven uitzag. In 10 minuten waren we door de security-check heen, hierna gingen we naar de gate en keken we een aflevering van een serie. We keken om ons heen maar er was een uur voordat we zouden gaan boarden nog niemand te bekennen, toch maar even kijken of er iets veranderd is op de borden dacht ik. Zoals verwacht zaten we compleet bij de verkeerde gate, het was niet gate 5, maar gate 31 waar we moesten zijn. Toen we bij de juiste gate aangekomen waren keken we de aflevering af en begon het boarden. Wij zaten op rij 14, omdat het voor Tindra de eerste keer vliegen was zat zij aan het raam. Om 11:45 stegen we op, voor mij een pretje, voor Tindra iets benauwder. Om 13:05 landden we in Kiruna, een gezellig kleine luchthaven met 1 gate, 1 aankomsthal en 1 bagageband. Na een kwartiertje hadden we onze bagage en namen we de bus naar het hotel. Nadat we de spullen in de hotelkamer hadden gelegd en hadden ingecheckt gingen we naar de plaatselijke supermarkt om wat brood en beleg te kopen voor de aankomende dagen. Hierna gingen we naar een plaatselijk restaurantje waar we pasta bestelden, ik bestelde een pasta met rendiervlees en Tindra een met mosselen en schaaldieren. Na het eten gingen we naar een plaats aan de rand van de stad waar je het noorderlicht goed zou kunnen zien. Het was helaas bewolkt dus we zagen eigenlijk niks. Omdat we ook niet zo goed wisten wat een goede plaats voor het noorderlicht zou zijn besloten we om een tour te gaan boeken. Hierna gingen we terug naar het hotel en keken we een film. Vlak na de film voelden we alles trillen en hoorden we een luid gerommel. We verwachten dat dat te maken had met een explosie of instorting van een laag in de ijzermijn die onder het oude stadsdeel ligt (en dus ook het hotel). Na dit gekke gerommel vielen we allebei in slaap. 

Vrijdag 12 maart: We begonnen de dag met een lekker ontbijtje in het hotel. Na het ontbijt belden we de hondenslee-tour op om te vragen of ze plaats hadden de volgende dag. Gelukkig hadden ze plaats en konden ze ons ook ophalen van het hotel, wat een geluk! Hierna smeerden we wat boterhammen en gingen we naar het busstation van Kiruna. Om 14:30 namen we de bus naar Abisko National park. We hadden op Google Maps gezien dat het daar mooi zou zijn, ook was er een post boven op een berg genaamd “Aurora Skystation” waar je het noorderlicht goed zou kunnen zien. Om 15:30 kwamen we aan in Abisko, hier was eigenlijk niks behalve een paar hotels en een paar huizen. Omdat we beiden naar het toilet moesten gingen we in een van de hotels naar het toilet. Hierna liepen we naar de lift van het Skystation, op de weg er naartoe zagen we een  bord met openingstijden dat luidde: Open van 9:00-16:00 & 19:00-1:00. Helaas hadden wij de fout gemaakt om niet van tevoren de openingstijden te checken. Je raad het al, tegen de tijd dat wij bij de lift aankwamen was het 16:00 en stond de lift stil. De reden dat de lift tussen 16:00 en 19:00 gesloten wordt is omdat dan veel mensen gaan eten en het Skystation is vooral afhankelijk van toeristen die in Abisko zelf verblijven. Het eerste deel van de dag zijn ze vooral open voor skiers en het tweede deel van de dag vooral voor het bekijken van het noorderlicht. De laatste bus ging terug om 18:30 dus we zouden niet meer de lift omhoog kunnen nemen zonder in Abisko vast te zitten (het was bewolkt en niet donker genoeg voor noorderlicht, maar toch). Dat was balen zeg, na een snel overlegje besloten we om onze boterhammen te eten en een stuk in het nationaal park te gaan wandelen. Helaas waren veel paden onbegaanbaar omdat ze tijdens de winter niet onderhouden werden. Na een halfuurtje vonden we toch een pad die we konden volgen tot aan het nabijgelegen meer. Hierna liepen we terug en namen we wat mooie foto’s van het uitzicht. Omdat we het ijskoud hadden gingen we weer even de lobby van het nabijgelegen hotel om op te warmen en op de bus terug te wachten. Toen het 18:30 was stapten we op de bus terug naar het busstation. Om 19:30 kwamen we aan bij het hotel en kleedden we ons om naar chique kleding, want Tindra zou mij trakteren op een etentje. Om 20:00 liepen we naar het restaurant, waar we helaas voor een gesloten deur kwamen te staan. Wat bleek nou, die dag waren er net nieuwe corona regels ingegaan, en de horeca mocht niet langer openblijven dan acht uur s ’avonds. Daar stonden we dan met -10 te bevriezen in onze chique kleding. Omdat we toch echt wat moesten eten en nogal hongerig waren gingen we naar de coop om wat magnetronmaaltijden te kopen. Eenmaal terug bij het hotel zaten wij in onze chique kleding te genieten van onze magnetron tikka masala en vegetarische curry. Als toetje hadden we chocolademousse toe. Na deze maaltijd namen we allebei een douche en aten we chips terwijl we naar een serie keken. Na een uurtje waren we allebei echter zo moe dat we om 22:30 gingen tukken. 

Zaterdag 13 maart: Vandaag stond op de planning om in de morgen naar het stadshuis te gaan, het etentje in de middag over te doen en in de avond de hondenslee tour te nemen. Na een lekker ontbijtje gingen we de stad in om een souvenir te scoren. Om half elf wandelden we naar het stadshuis toe. Omdat de hele stad verplaatst wordt vanwege instortingsgevaar (door de mijn) was het nogal een eindje lopen. Na een uur kwamen we aan bij het stadhuis, die overigens dicht was, maar we wilden er toch graag een fotootje nemen. De reden dat we hier een uur voor wilden lopen was dat er ook een winkelcentrum zou zijn, althans, dat zij Google Maps. Er stond “Kiruna stadsomvandling, winkelcentrum” helaas betekent “stadsomvandling” verplaatsing van de stad. Dus toen wij naast het stadshuis stonden zagen we alleen een bouwput, ja het winkelcentrum was er wel, het was alleen nog lang niet klaar. Geïrriteerd liepen we het hele stuk terug en kochten we wat koffie bij en tankstation. We liepen terug langs de kerk van Kiruna om bij het restaurant te komen, die deze keer gelukkig wel open was. Rond 14:00 kwamen we aan bij het restaurant. Hier genoten we van wat lingonsap, een superlekkere schnitzel met gekarameliseerde appelsaus en als toetje crème brûlée met frambozensorbet. Na dit heerlijke etentje gingen we terug naar het hotel om ons klaar te maken voor de hondenslee-tour. We smeerden wat boterhammen voor het avond eten en wachtten tot ze ons op zouden komen halen bij het hotel. Om 18:00 werden we bij het hotel opgepikt. In de auto kregen we te horen dat we eerst nog naar een ander hotel gingen om een Franse op te pikken. De vrouw die ons ophaalde vertelde op weg naar de accommodatie toe dat ze een paar jaar terug meegedaan had aan de Fjällräven Polar race. Dat is een race met hondensleeën die zo snel mogelijk van A naar B gaan boven de poolcirkel. Er mogen elk jaar slechts 20 personen over de hele wereld meedoen aan dit evenement. Eenmaal bij de kennel aangekomen gingen we een huisje in die diende als kleedkamer. Hier kregen we allemaal een soort dikke onesie die we over onze kleren aantrokken. Ook kregen we een paar snowboots zodat we geen koude voeten zouden krijgen.  Na een korte uitleg gingen we naar buiten en liepen we langs alle hondenverblijven naar de slee toe. Deze zat met touwen stevig vastgebonden aan twee metalen palen. Hier wachtten we totdat de sterkste honden voor de slee werden gespannen, en maakten we kennis met de gids. De gids legde uit hoe we op de slee moesten zitten en welke kant we op moesten leunen in een bocht. Ik zat het meest achteraan, dan Tindra en daarna de Franse meid. De gids stond achter op de slee, op het moment van vertrek werd er een ruk aan de touwen gegeven en schoten we weg. Vrijwel meteen gingen we het bos in en met aardig wat vaart maakten we onze weg over de paden en door de bochten. Na een kwartiertje kwamen we aan bij een dichtgevroren meer en konden we de sterren goed zien. Er was nog een beetje zonlicht te zien in de lucht achter de bomen, maar we wisten dat het in 20 minuutjes donker zou zijn. Na een halfuurtje kwamen we aan bij een hutje in het midden van het bos waar de slee tot stilstand werd gebracht. Hier dronken we een kop koffie en praatte we met de gids over de honden, de omgeving en natuurlijk het noorderlicht. Ze stelde ons ook voor aan alle honden. Ondanks dat de honden er uitzagen als wolven waren ze heel lief en vonden ze het fijn o geaaid te worden. Na 20 minuutjes gingen we weer op pad, na een kwartiertje zei de gids dat als we goed keken we een vage witte streep aan de lucht konden zien. “Dat is waar straks het noorderlicht goed zichtbaar wordt” zei ze. Met het blote oog was het nog wel redelijk te zien, maar op de foto’s zag je eigenlijk niks. Toch waren wij heel blij dat we het noorderlicht gezien hadden, misschien niet zoals op de meeste foto’s die je ervan ziet, maar desalniettemin! Tegen de tijd dat we weer bij de Kennel terug waren was het licht al een stuk beter te zien, we konden nu zien dat het een beetje groen was. Nadat we hadden betaald en wat extra fotootjes hadden gemaakt werden we teruggebracht door de gids. Op weg naar ons hotel liet zij ons ook een paar van haar beste foto’s zien, en jaloers dat we werden... Wat een mooie foto’s had zij zeg! Logisch natuurlijk, zij werkte daar voor meerdere jaren en heeft natuurlijk al het moois van het noorderlicht al gezien. Eenmaal terug bij ons hotel was het zelfs boven de stad nu mooi groen in de lucht en zagen we de strepen langzaam bewegen. Na een korte plaspauze in het hotel renden we weer naar buiten om naar de plek aan de rand van de stad te gaan waar we eerder ook waren geweest. Terwijl we zo snel als mogelijk door de stad liepen namen we hier en daar foto’s en video’s van de prachtige lucht boven ons. De dingen die we nu zagen in groen en af en toe zelfs paars(!) waren tien keer beter dan alles wat we daarvoor gezien hadden. Bij de rand van de stad aangekomen zagen we nu ook anderen die naar boven keken, foto’s maakten of “oooooh!” en “waaaauw!” riepen. Achteraf gezien moest dit het hoogtepunt in het noorderlicht van die avond geweest zijn, het licht was op dat moment zo intens en het bewoog ook veel. Er was een deel van ongeveer een minuutje waar het net leek alsof er een dier door de lucht heen rende/ galoppeerde en een spoor van paars en groen licht achterliet. Echt magisch. Na tien minuutjes was het licht verdwenen. We wachtten nog even en keken op een app of het nog terug zou komen die avond maar we hebben het hierna niet meer gezien. Helemaal blij omdat we het noorderlicht gezien hadden liepen we terug naar het hotel, waar we na een douche al snel in slaap vielen. 

Zondag 14 maart: Om half negen gingen we naar de ontbijtzaal om nog even lekker te ontbijten voordat we de koffers gingen inpakken. Er waren nog wat warme pannenkoekjes over dus daar legde ik er gauw een paar van op mijn bord. Na het ontbijt gingen we terug naar de kamer om onze spullen bijeen te rapen, te douchen en de koffers in te pakken. Om vijf voor 11 checkten we uit bij het hotel en pakte ik de laatste dingetjes nog in bij de lobby. Om kwart over 11 liepen we naar een sami street-food tent vlak bij het dichtstbijzijnde tankstation. De vrouw die ons de dag ervoor had opgehaald voor de hondenslee tour raadde ons aan daar te gaan eten. We bestelden gekruide frietjes met rode ui uit azijn en eland-gehakt met bacon. Als drinken kozen we warm rode bessensap. Nadat we in een verwarmde tent zo lekker hadden gegeten liepen we naar de bushalte. Om 12:25 ging de bus richting het vliegveld. Ongeveer 20 minuutjes later kwamen we aan bij het vliegveld en checkten we onze bagage in. Na een halfuurtje waren we door de security-check heen en gingen we nog even snel naar het toilet. Hierna wachtte we een kwartiertje in de gate voordat we het vliegtuig in gingen. Toen het 13:40 was steeg het vliegtuig op. De reis ging deze keer een stuk beter voor Tindra. Om 15:20 kwamen we aan op Arlanda airport en na 40 minuutjes werden we opgepikt door Tindra’s vader. Na 2,5 uur reiden waren we weer thuis en was onze reis echt aan een einde gekomen. 

Dit was het reisverslag over de trip naar Kiruna die Tindra en ik gemaakt hebben, ik hoop dat het leuk was om te lezen. De foto’s zet ik zo snel mogelijk ook op de blog, dan heb je er ook een beeld bij. 

Mazzel,  

Huib 

Foto’s

2 Reacties

  1. Meike:
    26 mei 2021
    Magisch hè! Ik vond het 1x zien nog niet genoeg en ga dolgraag nog eens :)
  2. Huib:
    5 juni 2021
    Helemaal mee eens, ik wil ook heel graag nog een keer :-)